Het cirkeltje is rond
Door: Brunia
Blijf op de hoogte en volg Brunia
08 December 2009 | Marokko, Essaouira
Het cirkeltje is rond.
Een paar dagen terug was het voor de tweede maal, sinds wij in Marokko wonen, offerfeest. Ik vond het wederom erg grappig te merken dat er de dagen voor het feest een gespannen sfeertje hangt in het stadje. Net als kerst in NL. Iedereen is dan opzoek naar nieuwe kleding om aan te trekken op de belangrijkste feestdag van het jaar en rent rond de laatste boodschappen binnen te halen; Met name kleine bbq’s, spiesen en natuurlijk een scherp slagersmes (voor diegene die het schaap, de geit of de koe al in huis hebben).
De dag voor Eid L’kbir , vrijdag een week geleden, zijn we nog een keer naar de markt in Had Draa gegaan. Dit keer niet uit nieuwsgierigheid maar om een schaap te kopen(en terug naar huis te vervoeren) voor onze aannemer Mohammed. Het was weer een hele belevenis. Alle boeren uit de omgeving staan dan verzameld in een lange straat, iedereen houdt zijn eigen schapen vast en de kopers lopen een voor een de schapen af op zoek naar een slachtoffer voor het feest van morgen. Hier op het platteland betaal je ongeveer 150 Euro voor een flink schaap in de stad kan de prijs voor een schaap oplopen tot 300 Euro. Naast de schapenmarkt hebben we ook de groentemarkt nog bezocht. Een heel andere ervaring dan de vorige keer. Het went blijkbaar toch. Dit keer viel me vooral de overdaad aan groente en fruit op en de heerlijke geur die dit verspreidt. Verder veel foto’s kunnen nemen van de markt in het algemeen en een scharensliep in het bijzonder. Na zo’n twee uur op de markt rondgelopen te hebben hadden we het wel gezien. Schaap achterin de landrover en vlug terug naar huis om, zoals we nu altijd op vrijdag doen, couscous te gaan eten met Mina.
Dit jaar zijn we met het feest naar de oudste zus van Mina gegaan. Het was een gezellig bezoekje maar we hebben het niet al te lang gemaakt dit keer. Het schaap was al geslacht en hing buiten op het platje af te sterven. De kinderen vonden het leuk om met het karkas te spelen. Niemand zei er wat van dus blijkbaar was het geen punt. Uiteindelijk zijn de kids met het geslachte schaap op de foto gezet. We hebben samen de lever gegeten (traditioneel het eerste vlees wat gegeten wordt en dat vind ik persoonlijk ook het lekkerste stukje van het schaap) en toen zijn we weer naar huis gegaan. De volgende dag hebben we ’s avonds bezoek gehad van de zus van Habiba met haar man en jongste zoon. Alhoewel hij al een jaar of tien is vond Matisse het fantastisch om met hem te spelen (en andersom). Ze hebben flink gestoeid en daarna is er lang samen met lego gespeeld. Spuit elf (Maylin) had ook de grootste lol en had geen enkele moeite om aan te haken bij het spel van de twee jongens.
Nadeel aan het offerfeest is dat letterlijk al het werk wordt neergelegd. Heel veel winkels blijven wel een week gesloten en onze werkmannen zijn in geen velden of wegen te bekennen. We moeten geduld hebben en dat valt zwaar. Na een jaar Marokko zijn we wat dit onderdeel betreft nog steeds niet geïntegreerd.
De kinderen zijn een kleine week vrij van school om thuis feest te kunnen vieren. De laatste dag op school hebben ze vleesspiesjes van klei gemaakt (hoe toepasselijk). Gelukkig is het weer, ten opzichte van vorig jaar, heel aardig en konden we de vrije dagen met de kinderen naar het strand om uit te waaien.
Ook hebben we op een rustige ochtend het graf van opa Lahsen bezocht. Een emotioneel bezoek voor Mbarek en een openbaring voor de kinderen. Vooral Matisse was heel opgewonden over het bezoek en hetgeen hij zag op de begraafplaats. Keer op keer komt het onderwerp dood voor in de kleine vraaggesprekjes die hij met ons aanknoopt. Niet vervelend, niet angstig maar vooral heel nieuwsgierig. Op een begraafplaats in Marokko gaat het er wat anders aan toe dan in NL. Allereerst zijn de graven zelf soms helemaal niet en soms maar mondjesmaat “versierd” met een steen. De meeste mensen liggen begraven onder een hoopje ruwe stenen en ongeveer 20% heeft een klein “tuintje” op zijn graf, 10% daarvan heeft naast het bordje met het grafnummer ook nog een eenvoudige grafsteen. Op de begraafplaats wordt je niet met rust gelaten. Du moment dat jij staat te rouwen bij een graf dient een korangeleerde zich aan om verzen voor de overledene te zingen (tegen betaling natuurlijk). Een gebruik wat overigens ook wel weer heel erg mooi is vooral door de rauwheid van de omgeving.
Inmiddels zijn we de weken aan het aftellen….nog 3,5 weken te gaan voor ons vertrek. Op de valreep komt oma Thea nog even langs (ze is afgelopen vrijdag aangekomen in Marrakesh en blijft 9 dagen).
Kort verslag van een telefoongesprekje een week geleden:
Thea:“Brunia moet mama nog wat voor je meenemen uit Nederland”?
Brunia: “Ik denk het niet mam , we komen over drie weken al naar NL………….”
Een dikke week later zag het wensen lijstje er als volgt uit en was Thea haar koffer voor het merendeel gevuld met onze spullen:
- 2 blikjes Rinse appelstroop (want dat vinden de kinderen zo lekker)
- 3 Hoeslakens, 3 dekbedovertrekken + kussensloop (hier peper duur en/of design niet onze smaak)
- 8 dimmers (in Essaouira niet verkrijgbaar)
- 10 zakjes Rendang (vooral Indonesisch eten missen we hier)
- plakkertjes met haakjes om schilderijtjes op te kunnen hangen (niet te koop hier)
- montage set voor een ikea tafeltje (bleek niet in de doos te zitten)
- ontbijtkoek (want hadden we al zoooolang niet meer gegeten)
DANKJEWEL MAM!!!!
Wie/wat kunnen we de komende tijd nog verwachten?
Ergens tussen de 11e en de 20ste komt Mo Sahib + fam een paar dagen bij ons langs. Heel gezellig voor ons en voor de kinderen want die verheugen zich nu al op het weerzien met hun vriendinnetjes Zina en Loulou.
De 20ste December komt Lisette ook weer (ditmaal bij ons in huis), zij reist met ons samen terug naar NL.
Hoe en of we kerst gaan vieren is nog niet duidelijk. We laten het maar komen zoals het komt ,denk ik.
Veel groetjes en dikke knuffel van ons allen,
Brunia.
Een paar dagen terug was het voor de tweede maal, sinds wij in Marokko wonen, offerfeest. Ik vond het wederom erg grappig te merken dat er de dagen voor het feest een gespannen sfeertje hangt in het stadje. Net als kerst in NL. Iedereen is dan opzoek naar nieuwe kleding om aan te trekken op de belangrijkste feestdag van het jaar en rent rond de laatste boodschappen binnen te halen; Met name kleine bbq’s, spiesen en natuurlijk een scherp slagersmes (voor diegene die het schaap, de geit of de koe al in huis hebben).
De dag voor Eid L’kbir , vrijdag een week geleden, zijn we nog een keer naar de markt in Had Draa gegaan. Dit keer niet uit nieuwsgierigheid maar om een schaap te kopen(en terug naar huis te vervoeren) voor onze aannemer Mohammed. Het was weer een hele belevenis. Alle boeren uit de omgeving staan dan verzameld in een lange straat, iedereen houdt zijn eigen schapen vast en de kopers lopen een voor een de schapen af op zoek naar een slachtoffer voor het feest van morgen. Hier op het platteland betaal je ongeveer 150 Euro voor een flink schaap in de stad kan de prijs voor een schaap oplopen tot 300 Euro. Naast de schapenmarkt hebben we ook de groentemarkt nog bezocht. Een heel andere ervaring dan de vorige keer. Het went blijkbaar toch. Dit keer viel me vooral de overdaad aan groente en fruit op en de heerlijke geur die dit verspreidt. Verder veel foto’s kunnen nemen van de markt in het algemeen en een scharensliep in het bijzonder. Na zo’n twee uur op de markt rondgelopen te hebben hadden we het wel gezien. Schaap achterin de landrover en vlug terug naar huis om, zoals we nu altijd op vrijdag doen, couscous te gaan eten met Mina.
Dit jaar zijn we met het feest naar de oudste zus van Mina gegaan. Het was een gezellig bezoekje maar we hebben het niet al te lang gemaakt dit keer. Het schaap was al geslacht en hing buiten op het platje af te sterven. De kinderen vonden het leuk om met het karkas te spelen. Niemand zei er wat van dus blijkbaar was het geen punt. Uiteindelijk zijn de kids met het geslachte schaap op de foto gezet. We hebben samen de lever gegeten (traditioneel het eerste vlees wat gegeten wordt en dat vind ik persoonlijk ook het lekkerste stukje van het schaap) en toen zijn we weer naar huis gegaan. De volgende dag hebben we ’s avonds bezoek gehad van de zus van Habiba met haar man en jongste zoon. Alhoewel hij al een jaar of tien is vond Matisse het fantastisch om met hem te spelen (en andersom). Ze hebben flink gestoeid en daarna is er lang samen met lego gespeeld. Spuit elf (Maylin) had ook de grootste lol en had geen enkele moeite om aan te haken bij het spel van de twee jongens.
Nadeel aan het offerfeest is dat letterlijk al het werk wordt neergelegd. Heel veel winkels blijven wel een week gesloten en onze werkmannen zijn in geen velden of wegen te bekennen. We moeten geduld hebben en dat valt zwaar. Na een jaar Marokko zijn we wat dit onderdeel betreft nog steeds niet geïntegreerd.
De kinderen zijn een kleine week vrij van school om thuis feest te kunnen vieren. De laatste dag op school hebben ze vleesspiesjes van klei gemaakt (hoe toepasselijk). Gelukkig is het weer, ten opzichte van vorig jaar, heel aardig en konden we de vrije dagen met de kinderen naar het strand om uit te waaien.
Ook hebben we op een rustige ochtend het graf van opa Lahsen bezocht. Een emotioneel bezoek voor Mbarek en een openbaring voor de kinderen. Vooral Matisse was heel opgewonden over het bezoek en hetgeen hij zag op de begraafplaats. Keer op keer komt het onderwerp dood voor in de kleine vraaggesprekjes die hij met ons aanknoopt. Niet vervelend, niet angstig maar vooral heel nieuwsgierig. Op een begraafplaats in Marokko gaat het er wat anders aan toe dan in NL. Allereerst zijn de graven zelf soms helemaal niet en soms maar mondjesmaat “versierd” met een steen. De meeste mensen liggen begraven onder een hoopje ruwe stenen en ongeveer 20% heeft een klein “tuintje” op zijn graf, 10% daarvan heeft naast het bordje met het grafnummer ook nog een eenvoudige grafsteen. Op de begraafplaats wordt je niet met rust gelaten. Du moment dat jij staat te rouwen bij een graf dient een korangeleerde zich aan om verzen voor de overledene te zingen (tegen betaling natuurlijk). Een gebruik wat overigens ook wel weer heel erg mooi is vooral door de rauwheid van de omgeving.
Inmiddels zijn we de weken aan het aftellen….nog 3,5 weken te gaan voor ons vertrek. Op de valreep komt oma Thea nog even langs (ze is afgelopen vrijdag aangekomen in Marrakesh en blijft 9 dagen).
Kort verslag van een telefoongesprekje een week geleden:
Thea:“Brunia moet mama nog wat voor je meenemen uit Nederland”?
Brunia: “Ik denk het niet mam , we komen over drie weken al naar NL………….”
Een dikke week later zag het wensen lijstje er als volgt uit en was Thea haar koffer voor het merendeel gevuld met onze spullen:
- 2 blikjes Rinse appelstroop (want dat vinden de kinderen zo lekker)
- 3 Hoeslakens, 3 dekbedovertrekken + kussensloop (hier peper duur en/of design niet onze smaak)
- 8 dimmers (in Essaouira niet verkrijgbaar)
- 10 zakjes Rendang (vooral Indonesisch eten missen we hier)
- plakkertjes met haakjes om schilderijtjes op te kunnen hangen (niet te koop hier)
- montage set voor een ikea tafeltje (bleek niet in de doos te zitten)
- ontbijtkoek (want hadden we al zoooolang niet meer gegeten)
DANKJEWEL MAM!!!!
Wie/wat kunnen we de komende tijd nog verwachten?
Ergens tussen de 11e en de 20ste komt Mo Sahib + fam een paar dagen bij ons langs. Heel gezellig voor ons en voor de kinderen want die verheugen zich nu al op het weerzien met hun vriendinnetjes Zina en Loulou.
De 20ste December komt Lisette ook weer (ditmaal bij ons in huis), zij reist met ons samen terug naar NL.
Hoe en of we kerst gaan vieren is nog niet duidelijk. We laten het maar komen zoals het komt ,denk ik.
Veel groetjes en dikke knuffel van ons allen,
Brunia.
-
08 December 2009 - 20:22
Johan En Wil:
Brunia wat een mooi verslag weer van jou, we lezen het altijd met veel interessen en bewondering. Ook de foto's zijn geweldig. Als jullie in januari naar nederland komen, hoe rijden jullie dan, in welke haven in Spanje komen jullie aan. Wij wonen op dit moment in de buurt van malaga.
Groetjes van
Ome Johan en tante Willie -
08 December 2009 - 20:23
Lin En Mo:
jeetje wat gaat de tijd snel!!!
geniet van jullie laatste weekjes in marokko. Brunia wil je heel even met me mailen zodat ik je adres weer heb. had nog een paar vraagjes aan je kus aan de kids
liefs lin en mo -
09 December 2009 - 01:22
Rosalie:
Geniet van jullie laatste weken. Jullie zullen het langzame tempo nog gaan missen in NL denk ik! Mopper hier zelf ook vaak op onbetrouwbaarheid van mensen mbt afspraken, maar als ik dan in NL op vakantie ben dan valt me de starheid daar ook tegen! -
09 December 2009 - 07:43
Thijs & Yvette:
Hallo Lieverds,
Prettig te horen dat alles goed gaat!
Het afgelopen jaar is omgevlogen! Fijn dat jullie ons op deze manier op de hoogte hebben gehouden van alle opgedane bijzondheden. Inmiddels zijn jullie een prachtige ervaring rijker en kunnen jullie met veel plezier hier op terugkijken.
We hebben dan ook min of meer met jullie meegeleefd. Internet is een perfect medium.
Tja, dan is het alweer zover terug naar Nederland. Langs deze weg wensen wij jullie een goede terugreis.
We spreken elkaar snel, even gezellig een hapje bij ons tezamen met Lisette.
dikke xxxxxxxxxx
Thijs & Yvette -
09 December 2009 - 08:21
Fatna:
Dag Allemaal, leuk om blonde boerin te zien op een mannen markt. Ben blij dat ik jullie op een korte termijn ga zien. we missen jullie hier. veel Kusjes. -
09 December 2009 - 18:49
Katelijn En Marc:
Lieverds,
Het blijft zo heerlijk om jullie reisverslag te lezen. En inderdaad, wat een bijondere mooie foto's toch weer. Ik denk dat jullie een heerlijk jaar en een prachtige ervaring hebben gehad. Nog heel veel plezier de laatse weekjes en tot snel in NL. Dikke zoenen Katelijn en Marc
-
12 December 2009 - 10:01
Crescentia:
Hoi lieve mensen,
Jullie hebben toch maar weer ruim anderhalf jaar een mooi avontuur beleefd hoor. En wat een prachtige foto's hebben jullie weer gemaakt.
Als jullie weer in Nederland zijn, zijn jullie van harte welkom voor een 'welkom thuis' Rijsttafel, medebereid door Sophie ;-)
Lieve groet van ons allen! -
22 December 2009 - 19:12
Geert En Jacqueline:
Hallo Brunia MBarek,
Niet echt regelmatig op jullie blog gekeken, maar toevallig nu wel (kerst in marokko leek ons wel wat haha). Ik zat al te kijken wat jullie nu doen en of de plannen voor zoiets als wat wij doen ook vorm hebben gekregen. Ik begrijp dat jullie na 1,5 jaar avontuur terugkeren naar Nederland. Ik hoop wel met goede gevoelens en een hoop positieve ervaringen. Wel benieuwd daarnaar overigens. Wij wonen inmiddels 2,5 jaar in spanje en alles gaat prima maar ook langzamer door de crisis etc. never a dull moment, hartelijke groeten geert en jacqueline (geert@torre-nova.com, www.torre-nova.com)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
