Weerzien met Nederland & rondreis door Marokko

De 2,5 week Nederland zit er weer op en onze reis door de Midden Atlas ook . We zijn inmiddels dan ook weer terug op onze eigen stek in good old Rabat.

Voor vertrek hadden we eigenlijk nog helemaal niet zoveel zin om terug te gaan naar ons koude kikkerlandje. Maar nu die “verplichte” vakantie er weer op zit weet ik dat ik ‘m toch niet had willen missen. Alhoewel we maar drie maanden afwezig zijn geweest was het weerzien met vrienden en familie hartverwarmend. Heerlijk om weer met iedereen bij te kletsen en ongedwongen een wijntje te drinken. Prettig om je te omringen met mensen waarmee je perfect op een lijn zit. Waar woorden niet nodig zijn om te weten dat je hetzelfde denkt over de dingen die er toe doen. Geweldig om te zien hoe fijn Matisse en Maylin hebben genoten van alle aandacht die ze kregen van tantes, ooms, neefjes, nichtjes en de kinderen van vrienden.
Het zijn absoluut hele drukke weken geweest want we hebben heel wat bezoekjes afgelegd maar………de doelstellingen zijn ook behaald; alle waardepapieren zijn opnieuw aangevraagd en weer in mijn bezit, de drie baby’s geboren tijdens onze afwezigheid hebben we kunnen bewonderen & knuffelen en familie hebben we uitgebreid gesproken.

Velen hebben ons in Nederland gevraagd hoe de overstap naar Marokko nou toch bevalt. In antwoord op die vraag hebben we best veel kritische noten laten vallen en toch zijn we weer met veel plezier weer op het vliegtuig gestapt richting dat complexe land met zijn heerlijke zonnetje en zijn prachtige natuur.

Mijn moeder is dit keer met ons meegevlogen. De 1e week hebben we vooral in Rabat en omgeving doorgebracht. Voor ons bekend terrein, voor mijn moeder een goede manier om even te acclimatiseren in rustige omgeving en tevens voor haar een leuk weerzien met een stad vol mogelijkheden. Samen hebben we de plaatselijke pottenbakkerij “Oulja” onveilig gemaakt, gewinkeld in de medina, met de kinderen Magic Park bezocht, (bijna) met de voetjes in de oceaan gestaan, de verjaardag van de profeet Mohammed gevierd en een drankje gedronken in de Rabat Marina.

De 2e week van haar verblijf hebben we een rondreis gemaakt door de midden Atlas. Eerst zijn we vanuit Rabat naar Dayet Aoua, dicht bij Ifrane, gereden. Dit ligt hoog in de bergen zo’n 50 km ten zuid oosten van Fes, in een heel mooi natuurgebied vol meren en pittoreske plaatsjes. In de wintermaanden kun je hier in de buurt (bij Mischlifen) skieen. Wij hebben in de zon (met een temperatuur van 10 graden) op 2200 m hoogte sleetje gereden, sneeuwballen gegooid en aapjes gekeken. In de ochtend konden we ons ontbijtje buiten voor de deur, van de boerderij waar we verbleven, nuttigen in het warme ochtend zonnetje (20 graden), heerlijk! Ook hebben we nog op een hoge berg bij Sefrou gepicknickt en de kinderen hebben daar gespeeld in een klein bergriviertje. In drie dagen tijd hebben we de streek goed kunnen verkennen.

Daarna hebben we de mooie streek vaarwel gezegd om via een bergweg over de midden altlas naar Marrakech te rijden. Onderweg een tussenstop van in 2 nachten in Cascade d’Ouzoud gemaakt. Hier sliepen we in een geweldig leuk en goed onderhouden Riad gelegen op de top van een enorme waterval.

De reis naar Ouzoud was werkelijk te mooi voor woorden. Marokko is nu echt schilderachtig; de hoogvlaktes zijn lieflijk met al die mooie groene velden, het glooiende landschap, de authentieke boerderijen, de vele schaapskudden en de grote bloemvelden vol klaprozen en andere wilde bloemsoorten. Matisse was het natuurschoon ook niet ontgaan want vanaf de achterbank gilde hij spontaan “ oh kijk mama, ik zie Teletubbie land”.
In Ouzoud was het weer lekker warm. De nevel van de waterval was dan ook een heerlijke verkoeling op onze huid. De weg van de top naar de onderkant van de waterval is een heel spektakel. De route bestaat uit een flink aantal trappen met in totaal 600 treden. Langs die trappen vind je kleine winkeltjes vol snuisterijen, cafetjes en restaurantjes. Om de (voornamelijk binnenlandse toeristen) te vermaken wordt het geheel opgeluisterd door gnoua muzikanten die al wandelend van cafe naar cafe traditionele muziek spelen. Als zij langskomen is het meteen gezellig. Jongeren hebben trouwens ook hun eigen darbuka’s (vaastrommels) bij zich en maken het leven in Ouzoud zo ook tot een feest voor zichzelf en hun omgeving. Het is echt een dolle boel in Ouzoud! Onderaan de waterval is een klein meer waarin wordt gezwommen en gevaren met zelfgebouwde vlotten. Omdat het onlangs veel had geregend was het nogal een modderboel met veel slip gevaar. We hebben een flinke tijd op een terras gezeten en ons kostelijk vermaakt om alle voorbij glibberende mensen.

Matisse en Maylin houden zich ontzettend goed tijdens de lange ritten. Ze zijn zo ontzettend zoet. We gebruiken de video in de auto nauwelijks. Meestal luisteren de kinderen naar sprookjes en/of kinderliedjes om de tijd door te komen. Wel merken we dat, alhoewel hij snel kan wennen aan een nieuwe situatie of omgeving, Matisse het maar wat het moeilijk vindt om zo’n nieuwe omgeving weer los te laten. De dag van vertrek naar een volgend oord, is Matisse elke keer een beetje chagrijnig; hij heeft dan een kort lontje, kan zijn draai niet goed vinden, doet boos en is wat huilerig. Gelukkig is vaak tegen de avond alles alweer weer o.k. en de volgende dag is hij gelukkig weer helemaal in zijn element. We vinden het natuurlijk toch wel wat sneu voor hem. Verder heeft hij ook nog eens een beetje pech gehad met een mugje wat hem, in Marrakech, flink te pakken heeft gehad. Op een ochtend telden we maar liefst 20 muggenbultjes op zijn pols en zijn handje. Zo’n voorvalletje is natuurlijk ook niet bevorderlijk voor het verkrijgen van een goed humeur. Je kunt je voorstellen hoeveel jeuk hij heeft gehad.

Na de rondrit hebben we tot besluit nog 2 dagen Marrakech experience gedaan inclusief verblijf in kashba-achtige villa op het platteland en een ritje in een paardenkoets door de medina. Met het weer zat het wel goed (29 graden) en dus hebben we 1 hele dag in het zonnetje op een terras boven het Jema el Fna doorgebracht.

En toen …….was het tijd voor oma Thea om weer terug te gaan naar Nederland. Met het hele gezin hebben we haar uitgezwaaid op het vernieuwde vliegveld van Marrakech. We missen haar nu al want we hebben het erg gezellig gehad met elkaar. Twee dagen later zijn wij weer naar Rabat gereden alwaar de kinderen zich weer hebben herenigd met het speelgoed en hun eigen bedjes.

De komende twee weken gaan we ons in Rabat druk maken over het netjes maken van het dakterras (Mina is nu de vloer aan het schrobben). We denken aan een grote schoonmaakbeurt voor de terrastegels, een overkapping om wat schaduw te creëren, een paar waslijnen, wat potplanten en een zitmogelijkheid. Daarnaast gaat onze tijd op aan de aanleg van een tuintje. Er ligt wat gemeentegrond voor de deur waar bar weinig mee gebeurt. Ons zou het leuk lijken als daar wat begroeiing op kwam te staan. We hebben reeds toestemming van de gemeente om plantjes en bomen te plaatsen. Het resultaat van beide inspanningen zal natuurlijk ter zijner tijd op deze website worden getoond.

Eind Maart zal Lisette ons voor de tweede keer komen bezoeken maar nu zal ze zo’n 4/5 maanden te blijven! Samen zullen we begin April een grote rondrit door het zuiden van Marokko maken (Essaouira, Marrakech, Tellouet, Kla Megouna, Erfoud, Merzouga, Ourzazate, Ait Benhaddou, Marrakech).

Wat we daarna gaan doen weten we eigenlijk nog niet zo precies. Waarschijnlijk blijven we een tijdje in het zuiden van Marokko en dan voor de kids weer even terug naar Rabat. Daarna zullen we wel weer onze koffers pakken voor een volgende reis door een ander deel van het land.

Groetjes van de hele family!