Oujda, dag Lisette en nieuw huis

Iedereen heel hartelijk dank voor de felicitaties die ik heb mogen ontvangen op en rond mijn geboortedag! 41 jaar al weer wat gaat de tijd toch snel.

Ik ben de dag van mijn verjaardag met Marjolein en Andre (de vrienden die we in huis hadden), Hoessein en Habiba, Hassan Sabbah (de enige familieleden die in Essaouira aanwezig waren) en onze vriend Hans en zijn vriend Chris (Inez zat op dat moment in Amerika) uit gaan eten. Het was een super gezellig dinertje. Lisette had bij het toetje een super mooie taart voor me geregeld (met mijn naam er op en een kaarsje!) Ik heb me in jaren niet zoooo jarig gevoeld. Bovenal werd er ook nog voor me gezongen en heb ik hele leuke cadeautjes gekregen. Na het etentje zijn we nog even gaan swingen op het dakterras van Taroz…maar toen was het dan toch echt klaar en kon ik terug kijken op een heel gezellig feestje.

Twee dagen daarna zijn we vetrokken om de lange rit naar het noorden te rijden. Met een nachtelijke tussenstop in Fez, zijn we in twee dagen tijd naar Oujda gereden. Bij aankomst direct een bezoek aan Linda en Mohammed gebracht waar we door Linda’s schoonfamilie heel hartelijk werden ontvangen. Natuurlijk werd er, hoe kan het ook anders, direct na onze aankomst een rijkelijke maaltijd geserveerd. De kinderen vonden het heel erg leuk om Linda weer terug te zien maar we konden niet al te lang blijven want we moesten nog 80 km doorrijden om die dag in te checken bij het Barcelo hotel (aan zee) in Saidia. De hotel inrichting was geweldig, de kamers lekker groot, het weer heerlijk, het eten verrukkelijk en er was een enorm groot kinderzwembad waarin zowel de kinderen als Mina zich 2 hele dagen in hebben vermaakt.

De bruiloft, de volgende avond en nacht, was in een woord fantastisch. Precies wat je van een Marokkaanse bruiloft mag verwachten en meer…… De zaal was heel mooi aangekleed even als de bruid (die gedurende de avond maar liefst 5 creaties toonde), de muziek gevarieerd (er kwamen 5 verschillende zangers voorbij), er werd flink gedanst door zowel mannen als vrouwen, de sfeer zat er goed in. Wij kregen een mooie tafel aangewezen, vlak bij het podium waar de bruid en bruidegom waren gepositioneerd en met het eten werden we zelfs gevraagd om bij hen aan te schuiven. Het diner was heerlijk en evenals de rest van het feest tot in de puntjes verzorgd. Kortom we hebben absoluut geen spijt van onze lange reis gehad en kunnen terug kijken op een heerlijk feest dat maat liefst tot 7 uur in de ochtend duurde!! Moe maar voldaan zijn we ’s ochtends in de vroegte terug gereden naar het hotel. Na een ontbijtje samen met de kinderen en Mina trokken we het echt niet meer. Mina heeft de zorg van de kinderen overgenomen en wij ………zijn gaan slapen. We zijn het niet meer gewend en vonden zo’n nachtje doorhalen best heftig. Tegen de avond voelde we ons eigenlijk pas weer mens.

De volgende ochtend weggereden uit Saidia en via een prachtige route door het ruige rif gebergte zijn we afgezakt naar Fez. Dit keer daar niet overnacht maar doorgereden naar Casablanca. Hier twee nachten gebleven om overdag voldoende tijd te hebben voor het laten nakijken van de auto (er blijven wat waarschuwingslampjes op het dashboard branden). Maar helaas konden er die dag geen tijd voor ons worden gereserveerd bij de drukke landrover garage. We zullen dus nog een keer terug moeten komen.

Casablanca hadden we al zo’n tien jaar geen aandacht meer geschonken en het was nooit onze favoriet …………..maar wat is die stad enorm veranderd en mondain geworden! De vele hoge statige franse huizen in de binnenstad zijn nu veelal opgekapt en geven je het gevoel dat je door hedendaags Parijs loopt, de moderne hoge gebouwen en vele winkels maken dat je je in New York waant en de luxe villa’s plus de vernieuwde boulevard met de vele palmbomen doet je denken aan Miami. Casablanca is hip, nog steeds in ontwikkeling en wordt alsmaar aantrekkelijker! Binnenkort opent hier zelfs Megamall, het grootste indoor winkelcentrum van heel Afrika! Waar je Casa nog aan herkent als Marokkaanse stad is dat er nog veelvuldig gebruikt wordt gemaakt van zogenaamde “honda’s” om van alles en nog wat mee te vervoeren. Deze kleine gepimpte pick-ups zijn kenmerkend voor Marokko en zouden wat mij betreft ook niet uit het straatbeeld mogen verdwijnen.

Bij terug keer was Marjolein nog in ons huis op de Arganeraie want die had besloten om haar vakantie bij ons met twee weken te verlengen (heel gezellig). Na de reis heerlijk paar dagen genoten van het zwembad (de kinderen zwemmen nu beiden alleen met armzwembandjes om in het diepe) en de gezelligheid van Marjolein. Veder hebben we ook nog langdurig bezoek gehad van Mohammed en Hakim. Dat vonden wij erg gezellig en onze kinderen nog meer, want Mo en Hakim hebben ze 24 X 7 vermaakt! Wat een feest voor Maylin en Matisse!

Lisette is inmiddels weer terug naar Nederland! Ik heb niet al te veel over Lisette geschreven de afgelopen tijd maar vandaag mag toch wel gezegd worden dat ons vriendinnetje, wat we hebben leren kennen op de Nassau kade, een heel stoer plan heeft uitgevoerd de afgelopen 5 maanden.
Toen wij hadden besloten om naar Marokko te gaan had Lisette al snel bedacht dat ze met ons mee wilde. Zo arriveerde zij in maart 2009 en nu zijn er al weer 5 maanden voorbij waarin we samen hebben gereisd, 4wd tracks hebben gereden, een nacht in de Sahara hebben doorgebracht, gegolfd, langs het strand gewandeld, gegeten, gezorgd, gelachen, gehuild (beetje maar) en samengewoond. Lisette had al heel erg snel haar eigen vriendenkring hier opgebouwd en zo liepen hadden onze levens al snel, net als in Amsterdam en… zoals het hoort hun eigen beloop. Toch was het fijn om elkaar in ons gezamenlijke huis tegen het lijf te lopen bij het ontbijt of aan het zwembad om op Nederlandse wijze even de dag door te nemen.

Inmiddels zijn wij (geloof het of niet) ook weer eens “on the move”. Ons huur contract op de Arganeraie liep ten einde en dus zijn we opzoek gegaan naar een alternatief; een prachtig opgeknapte oude woning met een openbinnenplaats + fonteintje (en mag dus officieel Riad heten) in de binnenstad van Essaouira. Het is van vermogende Fransen die zelf op Tahiti wonen. Zij hebben het huis, zeer sfeervol ingericht, achter gelaten voor verhuur. Hier wonen is weer heel wat anders dan waar we voorheen zaten. We zitten midden in de drukte met alle winkeltjes binnen handbereik. De moskee om de hoek laat ons vijf maal per dag luid horen dat we eigenlijk zouden moeten gaan bidden . Gelukkig went dit geluid blijkbaar snel want we slapen met het hele gezin, zonder problemen, door de ochtend oproep van 5 uur heen! We hebben de zee nu binnen handbereik en we kunnen voortaan lopend naar al onze favoriete restaurantjes en terrasjes. Ook kunnen we de kinderen (na de zomervakantie) lopend naar school brengen. Veel voordelen dus alhoewel we door een klein rouwproces heen moesten bij het afscheid nemen van het zwembad en het groen op de Arganeraie.

We hebben besloten om tijdens de Ramadan naar Nederland te komen. We zullen ergens rond 19 Augustus of gaan vliegen of samen met L’Hussine (broer van M’barek) gaan rijden (wel zo gezellig en bijkomend voordeel is dat we weer eens wat goederen vanuit NL naar Marokko kunnen meenemen op onze terugreis).

Liefs, Brunia